walang pamagat pero may katuturan

May isang ina, tawagin natin syang Lu, at ang anak nyang babae na si Maria... Mahal na mahal ni Lu ang anak nyang si Maria, palibhasa panganay ito. Lagi nyang dinadala si Maria sa doktor, sa katunayan nga e, buwan buwan nya tong pinatitignan. Wala namang sakit si Maria, pero gusto nya to alagaan ng husto. Binibigyan nya si Maria ng dekalidad na bitamina at masusustansyang pagkain. Sa gabi bago matulog kinukwentuhan ni Lu si Maria at kinakantahan pa nga nya ito. Maraming pangarap si Lu sa anak nya, gusto nya itong lumaki ng malusog at maging masaya. Medyo malikot si Maria, isang araw nga dahil sa kalikutan nito, pareho silang nadulas sa banyo, pero ok lang naman. Habang lumalaki si Maria, lalo syang napapamahal kay Lu, binibilan pa sya ng magagandang damit at laruan. Pero isang araw, itinakbo sya ni Maria sa hospital, di na sya gumalaw at di na rin tumitibok ang puso nya. Sa sobrang pagkabigla, halos di makakibo si Lu sa nangyari. Di nya alam kung ano nangyari, sa katunayan si

Ito ang bus na kung tawagin ay JD transit. Paborito ko tong sakyan nung nagaaral pa ako sa MCU sa Caloocan. Medyo mabagal nga lang, pero pakiramdam ko safe ako sa bus na to, na gawa sa lawanit! hahahaha...pag umuulan at nagsara ka ng bintana, sooooobrang init!!!! At ung mga uniform ng mga kundoktora ay kulay pink na super tigas kasi laging naka-almirol, bawal daw magusot. Pag umuuwi ako galing sa MCU, humihinto sila sa may bagong barrio yata un para magpacheck ng ticket. Tigas pa ng upuan! hahahaha... Ito naman ang love bus, wow sosyal to kasi aircon, di ka pagpapawisan, Kaya love bus ang tawag dito kasi puro dalawahan lang ang upuan, at malambot syempre. Nakalimutan ko na kung san ang byahe nito, pero sa pagkakatanda ko dumadaan to ng espanya e, pero ewan ko lang ha, basta nakakarating to sa AliMall, wow hahahahaha!...tsaka nakalimutan ko na din kung sino kasama kong sumasakay dito...hehe....kaya lang nung naluma na, ginamit na service ng MMDA. :( Ito pa mas sos

Maaga pa lang lumabas na sya ng bahay, sa sobrang pagkabagot at pagkainis. Dala nya lang e payong na pula, dahil maulan, actually malakas ang ulan. Wala syang pakialam kung ano pa ang suot nya, basta makaalis lang, kaso wala naman syang dalang pera, san naman sya makakarating, "hai bahala na!" yan ang sabi nya, basta kahit isang araw man lang makawala sya sa sobrang pagod sa buhay nya. Palipat lipat na sya ng bus at jeep, hanggang sa maisipan nya sumakay ng MRT, kasi di talaga nya alam kung saan sya pupunta. Palinga-linga sa loob ng tren, nang biglang nag-iba ang tingin nya sa paligid, parang lumabo lahat ng nasa paligid nya at may humaltak sa kamay nya, Itinakbo sya nito habang ang paligid ay nagmukang hardin ng palasyo, isang malawak na hardin na halos di mo matanaw ang dulo nito. Nag-umpisang lumiwanag at sumikat ang araw, pero nakahawak pa rin sa kamay nya ang taong humaltak sa kanya. Tinignan nya to at kinilala..."sino ka ba?, kilala  ba kita?"...Tinitiga